AH AŞK
Ben olsam, bana koşardım hem de bir an olsun düşünmeden ama ne ben senim, ne de sen benim gibi korkusuzca yürek açabiliyorsun sevdamıza. Ben de tüm yaralarını saracak bir sıcaklığı bulmana rağmen cesaretsizsin. Sen üzülmeyesin diye kaç gecedir ıstırap soluyorum. Kalbim ve beynim sevginle doluyken, ciğerlerim acı yüklü odamda nefes alamıyor. Yudum yudum içtim hüznü ve yine kaçamıyorum sevdasızlıktan. Sebebi sensin yürek sancılarımın ama bunu bile görmezden geliyorsun!
Söylemiştim sana, alışık olmadığımı umursamazlığa. “ Tahammül edemediklerimi yaşatma bana…” derken, koskoca bir tahammülsüzlük buldum sende! Artık gözlerinde yaşatamıyorsun bana güzellikleri.
Yoruldum… Çok yordun beni! Kalbimle olmasa da veda etmeliyim sana. Bana koşamadın sevdayla! Hâlbuki tüm ıstıraplarını yok etmek istiyordum fakat ya ben anlatamadım sana aşkın günlük hayattaki yaşanışını ya da sen anlamadın yüreğimi!
Bitti artık güzel yüzlüm, tükettin beni ve aşkımı…
Fadime Arslan / Bir Yalnızlık Öyküsü